αλκαθείν

ἀλκαθεῑν (Α)

βοηθώ, υποστηρίζω.

[ΕΤΥΜΟΛ. Απαρέμφατο αορίστου τού άχρηστου ενεστωτικού τ. ἀλκάθω, πρβλ. και τ. ἀμυνάθω-ἀμύνω. Η λ. είναι ρηματικό παράγωγο τής ρίζας ἀλκ-, με την οποία αυνδέονται επίσης και οι λ. ἄλαλκε, ἀλκί, ἀλκάζω].